Onur BİLGE
“Put,
Düşünüyorum da… Belki kibrim yüzünden put edindim ben de seni. Çok da ihtiyaç duyduğum için değil… Evliydim. Eşim de evlatlarım da vardı. Sevme ihtiyacımı karşılamam için karım olmasaydı bile çocuklarım vardı. Seni severken de senin de beni sevmen ya da sevmemen şart değildi ki! Onlar da beni sevmeyebilirlerdi. Sevgi ille de ille karşılıklı olacak değildi ya! Zavallıları boş bir hayal uğruna bozuk para gibi harcadım. Onlar, Nil’i geçip İstanbul’a gittiler, ben alık balık gibi Aşkdeniz kumsalının cayır cayır yanan hüsran kumlarına gömüldüm kaldım!
Radyoda Dario Moreno… Ortalığı kasıp kavuruyor! “Deniz ve mehtap sordular seni… Neredesin? Nasıl derim terk etti…” Ay da yok, mehtap da yok artık. Aşkdeniz yasta, ruhum yasta…
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta