065-Mezarlıkta Bir Kabrin Hali

Geliyordu feryadı figan, başka bir mezardan
İmdat diyor, yardım istiyordu eş ve dostundan

Bu kabre, dışarıdan mümkün mü yardım etmek
Münker-Nekir'in sorularına, telkinle kopya vermek

Dünyada günahlara, safahatlara dalmış
Böyle geçer diye, yalancı dostlarına kanmış

İnandığı halde, Allah’a ve ahiret gününe
Kabullenmek istemiyor, dünyadaki göçüne

İslam’ın gereği gibi, yaşamamış dinini
Dünyada şımartmıştı, doymayan nefsini

Kalmıştı çaresiz, kabrinde de tek başına
Gelemiyordu tüm eş ve dostları yanına

Şoktayım, şaşırmış ve çok üzgündüm
Ahrete, inanmayanın kabrini gördüm

Tüm sevdikleriyle, idama götürüldü birer birer
Gözü önünde asıldı, sevdikleriyle teker teker

Giderken idama, çığlıkları alarm verdi mezaristana
Çırpınıyorlardı, Dünyada pişmanca yaşadıklarına

Her saat başı çıktılar, dostlarıyla idam sehpasına
İnanmamışlardı, tecelli eden Allah’ın esmasına

Korkudan tutuldu dilim, tüylerim oldu diken diken
Zarı patladı kulağımın, atılan çığlıkların dehşetinden