Onur BİLGE
“Camgüzeli,
Torosların başları bulutlanmaya başladı. Bulutlar grileşti ve ağırlaştı. Gökyüzü mecalsiz kalmış olacak ki daha fazla tutamıyor rahmeti. Bu senenin ilk yağmuru… Sabahtan beri sık sık çiseliyor. Toprak susuz, kurumuş, kabuk tutmuş. Aç bir bebeğin anne sütüne kavuştuğu zamandaki iştahıyla emiyor iri iri yağmur tanelerini. Rahmeti, ana şefkatiyle kucaklıyor ağaçlar, çiçekler, çalılar, otlar.
Sayısı belirsiz sıkıntılar görmüş geçirmiş halkın yüzü gülüyor. En çok da köylü seviniyordur. En çok ihtiyaç duyduğu sudur.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta