Onur BİLGE
Nankör,
Antalya herkes için bir nimetti. Fakir kentiydi. Bu ilde ne yapılsa para eder, ne satılsa kâr getirirdi. Fakat her şeyde olduğu gibi bunun için de yapılacak olan işi iyi bilmek gerekirdi. At binenin, kılıç kuşananındır!
Toprak humusluydu. Verimliydi. Kan atsan, can damlardı ovaya. Bire bin verirdi. Ancak her şey üretmek demek değildi. İşin bir de pazarlama safhası vardı. Tohumu atınca iş toprağa kalırdı. Sulayacaksın, çapalayacaksın, hepsi o kadardı ama nasıl pazarlayacaksın? Püf noktası oradaydı!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta