Onur BİLGE
“Huzur,
Benim ol!” demek isterdim sana. Bir şekilde diyemedim ya rahatlayamadım. Diyebilseydim de: “Oh be!.. Dünya varmış! Olsan da olur, olmasan da artık! İçimde ukdeydi o iki kelime. Kanser edebilirdi beni ağzımdan çıkamasaydı!” diyebilseydim sonrasında!
Sen de öncekiler gibiymişsin. Diğer hain kadınlar gibi… İhanet ettin dostluğa sen de. Güven kalmamış yeryüzünde. Ben her ne kadar bana düşen tarafıyla var olduğu hususunda kararlıysam da… Gerçek, tüm acımasızlığıyla karşımızda! Ayaklarım suya erdi nihayet. Dert oldu içime. Yüreğime oturdu! Kanadım!
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta