Onur BİLGE
“Kıpçık,
Adalya’nın, kenarları boydan boya arıklı, yosun kokulu, çimen kokulu tozlu yolları canlanıyor gözlerimin önüne… Toprak yollarda yer yer ara ara küme küme at dışkıları… Zamanla kuruyan, dağılan, pırıl pırıl saman parçacıkları halinde toprağa karışarak fark edilmez hale gelen nesneler… Onlar da ihtiyaçtı. Bahçıvan çocukları, ellerinde uzun saplı çalı süpürgeleri ve gaz tenekeleri kesilip sap takılarak yapılan küreklerle onları topluyor, çuvallara doldurarak, bir süre beklettikten sonra gübre olarak kullanmak üzere götürüyorlardı. Bu işi belediye görevlileri de aynı usulle yaparak şehri temiz tutmaya çalışıyorlardı.
Keskin bir samra kokusu geliyor, ta o zamanlardan. Burnumun içi yanıyor. Tatar arabaları, faytonlar dolanıyor caddelerde ara sokaklarda… İnsan, hayvan, eşya, erzak, sebze meyve, inşaat malzemeleri, boş tabut taşıyorlar. Atlar hep koşuyorlar… Arabacılar güya oturuyorlar ama aslında atların sırtından nafakalarını çıkarma peşinde koşuyorlar. Onları zorlayarak zamanla yarışıyorlar.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta