062 Yıllar Çok Yordu Beni

Sırtımda taşıdım sanki, yıllar çok yordu beni!
Ne, günler geçmeyi bildi, ne saatler yürüdü...
Ne öyle bir dost aradı, ne biri sordu beni!
Yar olmadı felek bana, şans hep ayak sürüdü...

Güneş dersen, sattı beni, bulutları kazandı...
Sırılsıklam oldum her an, mevsimlerim hazandı!
Sevinçlerim çok olmadı, tek tük, yani bazandı...
Dapdaracık sokakları kara duman bürüdü...

Güzellikler geldi geçti, biri dönüp bakmadı!
Açtım talih çeşmesini, tek bir damla akmadı!
Koşmak istedim peşinden nasibim bırakmadı.
Bir tas için düşe kalka, tabanlarım çürüdü...

Her çeşmeye bir tas koydum, dolmadı hiç birisi!
Bulun dedim kara bahtı, "ölü ya da dirisi..."
Geldi kısmet, tam kapıma, hemi de tam serisi;
Bu kez felek kalan ömrü sıyırarak kürüdü...

Aynası iştir kişinin, dedim ki lafa bakma!
Berrak pınarlar gibi ol, sakın bulanık akma!
Sarıl ihlas ile Hakk'a, doğru yolu bırakma!
Hakk yoldan ayrılanların kalp gözleri körüdü*...

Antalya-2013/11

SÖZLÜK:

ayak sürümek: verilen bir işi ağırdan almak, isteği ile gitmemek...
(*): körüdü: kör idi...kördü...(Türkiye Türkçesi ağızları...)