Onur BİLGE
“Bahar Sevinci,
Senin yerine yalnızlığım sokulmuş yanıma, geçmiş soluma, girmiş koluma. Karmaşık, ıssız ve dar sokaklarında dolaşıyoruz Kaleiçi’nin. Baştan sona aşk olmuşum, ben diye bir varlık kalmamış. Farkında değilim seninle konuşmakta olduğumun. Karşıdan gelen bir adam tuhaf tuhaf bakınca yüzüme, kendime geldim. Aklımı kaybettiğimden şüphelendim. Hiç böyle bir şey yaşamamıştım o zamana kadar.
Yaşanmışlıklarımızın izlerini seyrede seyrede ilerliyorum seninle beraber gezdiğimiz yerlerde. Oturduğumuz banklara, masalara anılarımız sinmiş. Hayalin geliyor meltem yüzüme değdikçe. Hülyalarım seninle başlamış, bitmek bilmiyor. Anılarımız, aşkın, badem ağacı, bir de umut… Gün geçtikçe daha da artıyor acı. Aşkın ıstırabı yiyip bitiriyor beni!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta