Onur BİLGE
“Hain,
Sen küçüldükçe büyüyor içimde, dostluğa ihanetinin acısı. Hele kocana ihanetin, tuzu biberi… Annene de ihanettir bu aslında. Seni kime teslim etti, nerde bulacak, kimden soracak! Karabatak gibi bir yerden girdin, kim bilir nerden çıkacaksın.
Benim için mutluluğun düşüydü aşk. Bir bebeğim gülüşüydü. Alçaklardaki bir garibanın yükseklerden düşüşüydü. Zamansız yakan mart güneşiydi, ılık meltemler eşliğinde. Bilirsin kara yakar mart güneşi. Fena yakar! Kıştan yeni çıkan cilt ansızın görür güneşi, mal bulmuş Mağribi gibi emer!
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta