Onur BİLGE
“Dünyalar Güzeli,
O menhus akşamüstü, dostluk ve vefayı sonbahar yaprakları gibi ezerek, arkana bile bakmadan rüzgâr gibi çekip gittin ve ben bende bittim! Donup kaldım, olduğum gibi öylece, bir süre ağlayamadım bile. Gün batımında sağanak şeklinde yağan yağmurun sesiyle rahatlamaya çalışırken atamadım kendimi sokaklara, damlalara karışamadı gözlerimdeki sulusepken. Son sözün kulaklarımda yankılanıyordu. Acısı yüreğime oturmuştu. Anlamı ruhumu darmadağın etmiş, benliğim aldığı en büyük darbenin şokuyla sarhoş olmuştu.
“O kocaman burnunu her işime sokmaktan vazgeç!” dedin, bebeğini kaptığın gibi çekip gittin. Gidiş o gidiş…
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta