060-Kar Misali Şiiri - Bekir Özcan

Ağır, ağır; lapa, lapa; havada süzülerek yağıyor kar
Miski amber gibi, ter temiz hava var, bayılıyor insan
Derin bir nefes, ruhumun en ince hassas telini çaldı
İlahi bir musikiyle, ulvi ve kutsi ses etrafa sanki yayıldı

Tempo tutturdu, gökten inerken kar taneleri
Aşk ve şevkle ayrıldı, yurdundan yuvasından belli
Adeta yere düşen kara tanelerinin, geliyordu eceli
Bizimde beyaz kefene sarılıp, mezara inişimiz gibi

Ne güzel süslenmiş kar taneleri, bir gelin misali
Yere düştü eridi kayıp oldu, o güzellik nerede hani?
Neden geldi dünya ya? Görünmeseydi göze bari
İnsanda gelir fani dünya ya, eriyip gider kar misali

Acaba en son inen kar tanesi, kaç gün yaşar
Bunları görüp düşününce, insanın uykuları kaçar
Asıl gerçek olan bu, insan olan kendisine sorar
Alınca cevabı, yaşama zevkini işte o zaman tadar

Kar misali, süslenerek gönderildik dünya ya
Her şey bizim gibi, aç gözünü bak bir etrafa
Duygu, organlar boşuna mı takıldı bu insana
Anladıysan, o zaman sonsuza dek ebedi yaşa

Borborunbekir