06 Şubat Depremi Şiiri - Nöbetçi Şair

6 ŞUBAT SABAHI BİR SES GELDİ DERİNDEN
YARDIM ÇIĞLIKLARI YÜKSELDİ GÖKLERDEN
YIKILMIŞ ÜLKEM ENKAZDA KALDI CANLAR
ÇARESİZLİK İÇİNDE AĞLIYORDU İNSANLAR

10 İL YERDE BİR OLDU SABAH BEN GÖRÜNCE
ÖZÜR DİLERİZ ÇIKARAMADIK SİZİ GÜNLERCE
UMUTLARIMIZ TÜKENMİŞ BEKLERKEN ÇARESİZCE
ON BİNLERCE İNSAN ÖLDÜ ACISI HEP YÜREĞİMİZDE

GÖMÜLDÜ CANSIZ BEDENLER TOPRAĞA KEFENSİZ
GÖRDÜK SONUNDA KALDIK HEPİMİZ SAHİPSİZ
BUNUN VEBALİ ÇOK BÜYÜK KİMSE KALDIRAMAZ
RAHMET DİLE DUADAN BAŞKA YOK Kİ ÇAREMİZ

UYANIN ARTIK GÖRÜN GERÇEĞİ
YANDAŞA VERDİLER HEP İHALEYİ
DERS OLSUN BİZE BU ŞUBAT DEPREMİ
DİN İMAN DEYİP BÖLECEKLER YİNE MİLLETİ..