‘ ‘ H ey sen! ’ ’
de ki:
‘ ‘ İsteyerek değer elim,
hamurdur çamur ruhum
sen de dinlenir. ’ ’
‘ ‘ H ey sen de ki: ’ ’
‘ ‘ Benzeşerek gelir zaman
Denizde yağmur dillenir... ’ ’
‘ ‘ Seni tanımak..:
O ışıklı yosun harelerine süzülen
bir göz damlası olup
geçmek derin tünellerinden.. ’ ’
Ve..
‘ ‘ Seni tanımak.. ’ ’
Hızlı düşünce yükseklerine çıkıp
binip meteoruna yağmurlarının
konuklandırmak içinden geçtiğim
yolcuyu
inip içime..
Defalarca
‘ ‘ Seni..
tanımak.. ’ ’
‘ ‘ Beni tanımak ’ ’ aslı...
itiraf ediyorum işte:
Benim öpüşüne hasret!
Bedenine yolcuyum, bedenimle! ..
Yolcuyum hevesle geçip gitmeye
kendiliğimden...
Bedenine yolcuyum
Bedeliyle yolcuyum
Hevesle geçip gitmeye..
‘ ‘ Ya sen! .. ’ ’
de bana..
‘ ‘ P E K İ Y A S E N! ? ’ ’
Habibe Merih AtalayKayıt Tarihi : 5.5.2013 10:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
23 Ağustos 2003 // 11:44:21
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!