06.15 Moskova İstanbul Şiirleri 3: Lili; ...

Lili sev beni!
……………………..”06.15”
Sabah zemheri bir alev
Çocuklar sevgi dokur sokağımızda
Biz yalnızlık giyiniriz…
…………………….”06.15” Suskunluğu bir el ateş sesi bozar
…………………………………………..- Kızıl bir ölüm eğilip öper
……………………………………………………..- Gülümseriz şakağımızda barut izi…
………………………………………………………….- Ve
……………………………………… —Ninniler söyleriz içimizde ki çocuğa…
…………………………- Aşk ellerimizde pimi çekilmiş bir mayın…

Lili sev beni
………….. Yaş otuz yedi
……….Hep dövüşürüz on beşinden beri…
…………………………Lili sev bizi!

Şairlerin kalemleri
Onlar Lili
Onlar…
Hemen hatırlıyorsam ismini
Ölümsüzleştiren seni
O şairin kalemi…
Oysa dur!
……..- Sen o şairden sonra ölmedin mi?

Şairin kalemi
Lili
Yurttaş diye başladı
…………..- Son şiirinin ilk kelimesi
………Onurlu ve nazik
………Görkemden uzaktı, ürkekti ama narin bir inci
Yıllar oldu yurt için dövüşmüş
On beşinde Bovşevik
Yirmisinde Sovyet Ekim Destanı
Yirmi beşinde âşık olmuş
Otuz âşık ama yalnız
Otuz beşinde âşık ama yalnız
Otuz yedisinde âşık ama ölü…
Yoldaş dedi
Son kelamının ilk sesi
“Yoldaş iyi bak ona
Ve
……- Sen
……….- Lili
……………- Sev beni…

Oysa Vladimir
……………- Tanrı yalnızca adaleti yarattı
……………………………- Biliyoruz bunu emimim ikimizde
………………….- Ve katılıyorum sana Vladimir…
……………” Tanrı çirkine vermemeydi kalbi”
Ne sana nede bana
Ne sen sevmemeydin Lili’yi
…………………….- Nede ben …….”birini”

Ama biz
………... Sevdik kadınlarımızı
………………..- Vatanlarımız gibi…