04:17 de silkelendi yer çul silkelenir gibi,
yarıldı yer yarıldı gök.
Zaman
kendi kalbinden bir başka zamana yolcu,
uykudaydı insan.
Kimi insan uykudayken bir başka uykuya yolcu.
Kimi insan da aldı heybesine acıyı.
Bir kıyamet,
Bir çığlık,
Bir umutsuzluk
...
Kimi insan toprağın altındaydı daha toprağa gömülmemişken
Sesimizi duyan var mı! sesinden
Yüreğimiz sarsıldı ona bir ses verememişken
Kaldı cümleler hüznün altında,
Şimdi hangi yana baksam eksik!
Hangi yana baksak tamam?
Bu şehirler o şehirler değil artık
Zaman acılara tanıklık etmekten yorgun düştü
Acıdan kabaran deniz artık hangi öyküye öykünecek bilemiyoruz.
Sen şimdi git muktedirlerin haysiyetine bir gömlek biç
beni acılarımla baş başa bırakarak.
Mahmut Nebi KAYA
16/02/2023
Kayıt Tarihi : 17.2.2023 12:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahmut Nebi Kaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/02/17/06-02-2023.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!