Eyvah! Eyvah ki
Şehir şehir
Sokak sokak
Seslerle inleyecek!
Sokak lambalarını söndürmeye,
Bir keskin üfleyiş yetecekti.
Yarılmış topraklar,
Ölüme mahkum edilmiş bir canı
Sağır cellatlar gibi bekliyordu
Duymuyor musun ey can?
Feryatlar yas tutmaya utanıyor
İşte kızıl kıyamet! İşte korku!
Görmüyor musun ey can ?
Geçit vermez olmuş duvarlar ,
Bekleyişe mahkum bedenlere.
Yaşamak!
Yaşamak neydi?
Bazen utanmaktır yaşamak
Pare pare nefes alabildigin için.
Bazen de umuttur yaşamak
Nefes olabildiğin için.
Yaşıyor insanoğlu bir umuda hasret!
Kayıt Tarihi : 4.7.2023 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Milletimizin başına gelen felaket için yazdım. Bir daha gerçekleşmemesi dileğiyle! Başımız sağolsun
Emeğine yüreğine sağlık şairem.
Sevgi ve saygılarımla
TÜM YORUMLAR (1)