05Şiiri Niçin Boğarız Dokuz Boğumda?

Apostol'la Dört Yüz Dokuzuncu Sayfa Dibacesi

1/:
Yüreğimin berhüdar şahı,
Gevrek gevrek gülerken unutmadınsa kahırgam göz yaşlarımı,
Belki ağlarken anımsarsın özlemin duygusal kapısında.
Toplasan dinine kadar Arabistan Diclelerini,
Acaba bütün ağladığın anları doldurur mu matemin?
Bitlis’te bir ceviz ağacının kabuklarını soymak,
Ya da Giresun'da alabalık pulları,
Çeyiz sandığında sararmış şifa ayvası,
Ebemin örekesi,
Babamın, benim dedem olan babası…
Vallahi de ben bilmem, bütün bunları…
Ama şahım, bilirim ki ben,
Yürek beyne denk düşmez çoğu zaman aşk oyununda,
Kızıl saçlı bir yarin koynunda,
Ölümüne enfiye çekmek,
Ne menem ok yemektir? ...
2/:
Böyle bir hikayet benimkisi de işte hepi topu:
Yine tarihin aralığındaydım,
Saralı bir çocuğu oynuyordum son treji komiklikte,
Acılı, sancılı ve trajikomik bir çevreydi bütün ambiyans. İnadına harp deryası yayılıyordu Kadeş kardeşliğinden. Mızraklarına binmiş muharipler ilerliyor, geride idrar kokulu dışkıları kalıyordu. Arşimet bile kıvranarak bakıyordu arkadan. Hatta güler gibiydi, arada bir nanik yapıyordu aynadan. Oysa o gülmez düşünürdü. Ve hiçbir yerini tarlalardan kaldıramayan çiftçi karıları sarı sulara bakıyorlardı. Holland ili zelil bir halde. Ne elde, ne avuçta bir şey var? Ve Eva'ya ait bir pırlanta. Apostol'un yanında durup 'Torro' çeken genç ansiklopediyi görünce tanıyordu Arşimet. Bu İskenderiye limanında, bir çimdik karşılığı yıldız namesine baktırmak istediği, firavun sarayından çırağ çıkarılan Sevillalı haspaymış meğerse bacısı sandığı.
3/:
'Lan Barba,” demedeyim tüm benliğimle,
“Ne olur? İkiletme şaire de kupayı doldur! ”
“Son demdir bu arza ait takvimde hepi topu,
Bil ki bu sınırda konur nokta,
Ve nihayetlenir ilk bahar yeşillikleri.
Hatta zamanın sonuna akın durur,
Kudurur belki de hemen her yerde aç kurtlar...
Yani bütün gözyaşı bu kadar miktar,
Ve şiir bundan ibaret,
Ve görüp göreceğimiz kader öyküsü,
Yani bütün koçaklamalar bu kırattadır yüreğimizde.
Çıldırtan şıradan ve mersiyeden ve aşktan olsun itin ölümü,
Rahvan atın ölümü ise şeytan ve ateş ve kan suyundan...'
Ne çıkar sanki bundan böyle adem için?
Ve bütün Evalar adına üç kez...
***