Onur BİLGE
"Kalbimdeki,
Sana diyorum ya bakma... Ben de adam olamadım. Ne okuyabildim, ne de bir baltaya sap olabildim. Leyleğin ömrü lak lakla geçer. Yaza konuşa ömrün sonuna geldim. Herkese akıl sattım, akılsızca çıkmaz sokaklara saptım. Bu zamana kadar yolumu bulamadım.
Hırsızlık uğursuzluk yapmadım ama yeteri kadar hayata asılmadım. Evliliğimin ilk zamanlarındaki gibi çalışmaya devam etseydim, herkesin gıpta edeceği bir yerde olurdum. O zamanlar fabrikatör bacanağımla aşık atıyordum. Midilliydim, midilli olmasına ama yarış atıyla yarışa çıkacak kadar da hırslıydım. O, hayata şanslı başlamıştı. Fabrikatör oğluydu. Bense kenarda kıyıda kalmış bir dokumacı... Sonra baktım ki olmayacak, vazgeçtim. Iskalamaya başladım hayatı.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta