Onur BİLGE
“Ciğerparem,
Kaptan, en yumuşak, en tatlı sesiyle erenleri evliyaları anlatıyordu. Altın çağdan bahsediyordu. İslam Güneşi’nden, Cihar-ı Yar-ı Güzin’den söz ediyordu. Uhut şehitlerinden başlıyor, sahabenin birinden diğerine geçiyordu. Kıssaları, konunun akışına göre seçiyordu.
Ne çok seviyordu, Allah’ın dostlarını! Damla damla veriyordu kanıma aşkın serumunu. Damla damla akıyordu gözlerinden, daha o demeden sevgi. İman, sevgisizlikten kuruyup, çöle dönen gönlümün çatlayan topraklarına katre katre düşüyordu. Avuç avuç tohum çıkarıyordu heybesinden. Avuç avuç serpiyordu kalbime umutla. Göle maya çalar gibi, belki tutar ümidiyle, bıkıp usanmadan, yılmadan, azimle…
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta