“Tek Tutanağım,
Yere göğe sığamıyorum! Ev iyiden iyiye sıkmaya başladı beni. İçim daralıyor! Ayakkabılarım bana ben onlara bakıyorum. Duvardaki çiviye asılı eprimiş ceketimi omzuma atıyorum, bollaşan ve pençe üstüne pençe yemekten ağırlaşan ayakkabılarıma ayaklarımı sokuyorum, atıyorum kendimi caddeler sokaklara…
Gündüzler, öyle ya da böyle geçiyor da geceler… Ah geceler! .. Yüreğime gam kasavet çöküyor, karanlığın basmasıyla birlikte. Akşamlar, gölgeler koyulaştıkça korkutur oluyor şimdilerde. Korkmamam lazım, biliyorum ama elimde değil, içim ürperiyor. Kalbim pır pır!
Ben gecelerden korkmuyorum aslında. Akşama doğru ölüm ıssızlığı çöküyor üstüme, kendimden korkuyorum! Deniz arzuyla açmış ağzını, bana doğru soluyor. Acayip bir tarzda çağırıyor kucağına, zor duruyorum, kollarına atılmamak için.
Tamamını Oku
Sınav bazen beklemediğin yerden sorularla gelir sana. Hayat kitapta olmayanları da sorar ve sonra "otur sıfır" deyiverir. Lakin yaşamın da bir iyi yanı var ki kolay kolay iyi insanları sınıfta bırakmaz. O nedenle hayata dair umudu kaybetmemek lazımdır. Deneme/şiir tarzı yazınızı zevkle okudum. Bir zamanlar benzeri duygularla yazdığım anılarım geldi aklıma (sonra birileri okudu diye onları yırtıp atmıştım).. Size tek bir şey söyleyebilirim: Yazın. Zira yazdıkça düzeliyor bazı şeyler. Yazdıkça boşalıyor zihni dolduran kötü düşünceler. Kaleminize sağlık.
Bir kitabın arka kapağı gibi okudum. "Bu kitap okunur" mutlaka diye hikayeye iyice çekiyor şiir.
Uzun olduğu kadar da akıcı yormuyor.
İmrenerek okudum. Tebrikler Sayın Şair yüreğinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta