Onur BİLGE
“Hedef’im,
Aczimin farkındayım. Yoksulum, yaşlıyım, güçsüzüm… Maddi varlığım harabeye dönmüş olsa da manen hissettiğim yaştayım. Bazen mahalle sokaklarında tozu toprağa katarak çember çeviren, pürdikkat kaytan sararak keyifle topaç döndüren küçük bir oğlancık, bazen çiçeği burnunda yağız bir delikanlı, bazen akıllı uslu, durmuş oturmuş bir adam, bazen de ununu elemiş, eleğini duvara asmış, dünyadan elini eteğini çekmiş bir ihtiyar oluyorum. Sıvı gibi içinde bulunduğum ruh halinin şekli alıyorum. Yaşamakta olduğum sıkıntıların hayat alanımı daralttığı, karşılaştığım acı gerçekliğin ruhumu sıktığı zamanlarda bir nebze de olsa ferahlayabilmek amacıyla, mutlu olduğum hallere, anılarımdaki huzurlu yerlere, hangi çağımı arzuladıysam o yaşıma, nasıl olmak istiyorsam o halime kaçıyorum.
Sana varmak istedikçe kendimden kaçıyorum. Çünkü hiçbir yönden layık görmüyorum kendimi sana. Hakikatin yüzü soğuk… Anlasana!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta