Onur BİLGE
“Zikrim,
Adın zikrim, her bir nefesimdesin. “Seni düşünmediğim bir an yok!” desem yalan olur. Çünkü bazen uzun süre uzaklaşıyorum bu halden. Mesela bu Mustafa Kaptan’ın yanındayken… Bir başlıyor dinden imandan, ayetten hadisten, evliyalardan… Alıp götürüyor düşüncelerimi ötelere… Zaman zaman ısrarcılığından sıkıcı olsa da seviyorum bu adamı dinlemeyi. Yine de tercihim sensin, bilirsin. Sen konuşmaya başladığında dünya durur, rüzgâr durur, bülbüller bile susar, çıt çıkmaz etraftan! Gözüm kulağım sırf sana ayarlanır, yanındayken. Dünya yansa yıkılsa, görmem duymam! Öylesine rapt olurum sana!
Onun sohbetinin tamamı kaydetmeye değer. Öyle olmasaydı üşenmeden yazar mıydım! Her ne kadar bu mektuplar adressiz olsa da yazıyorum. Hiçbir zaman okumayacağını bile bile... Ben sana yazmanın tadını çıkarıyorum! O yetiyor bana. Yazarken seninle başbaşa oluyorum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta