Onur BİLGE
“Mahmur Prenses,
Seni nasıl sevmişim, şimdi düşünüyorum da Hülya’m… Uykulu gözlerini, masum tebessümünü…
Ayakta uyuyorsun, öylesine yorgunsun. Gözlerin yarı açık, beynin gidip geliyor… Saçların darmadağınık, ayaklarınsa çıplak... Küçücük yumruğunla dayıyorsun çeneni. Kime küskünsün bilmem, bakışında kırgınlık… Zaten sende kronik, taşıdığın hırçınlık… Yansıtsan da ortada, yansıtmasan da orda…
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman