Onur BİLGE
"Şehrazat,
Ey Fars diyarının güzelliği ve zekâsı dillere destan kraliçesi! Gönül ülkemin tek melikesi! Ben de bir Şehriyar’ım, kendi çapımda. Belki Hindistan’dan Çin’e kadar uzanan uçsuz bucaksız toprakların kralı değilim, onca güç ve kudrete sahip değilim ama sana âşık olmanın verdiği kuvvetle fakirhanemde kendimi büyük bir imparator gibi hissediyorum. Sevgime ve ilgime layık olamayan kadınlara olan hıncım ve düşmanlığımla bilenirken çıkıverdin karşıma. Yaşanan bütün acı tecrübelerin ardından masalımsı bir mutluluk bağışladın bana. Tam bütün kadınların nankör ve sevimsiz olduğuna inanmaya başlamış, verdiğim sevginin karşılığını alamadığım için deliye dönmüş haldeyken ümit oldun bana tek sözünle. “Sen varsın!” dedin. O bana yetti.
Önce hayatımın en önemli kadını sırtını döndü bana. Sonra ona inat aldığım sümsük kardeşi… Bana ilk hüsranı yaşatan ilk âşık olduğum kızdan itibaren kime el uzattıysam elimde kaldı. Hepsini de birer birer öldürmek zorunda kaldım içimde. Bir kadın düşmanı olup çıkıverdim sayelerinde.
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
