Onur BİLGE
Aşkdeniz’in Büyülü Güzeli Marpessa,
O kayanın üstüne heykelini dikmek isterdim senin. Aydınlık yüzünle, belinden aşağıya çavlan misali köpüre köpüre dökülen simsiyah saçların, kuğu boynun, incecik belin, muhteşem hatlarınla, bebeksi dudakların, pembemsi yanakların, aşkmavi gözlerin, kıvrık gür kirpiklerin, yay gibi kaşların, mağrur bakışların, asırlardır dünya güzellerine meydan okuyan şaheser güzelliğinle… Mermer bir yontu olarak değil, en kaliteli mermerlere taş çıkartan gerçekliğin, pürüzsüz, kadifemsi teninle… Kanınla canınla sanki… Sanki aslının birebir aksi… O kayanın üstünde saçlarını geriye savurmuş, göğsünü kabartmış, ufuklara bakar gibi… O anda oradaymışsın da, o aslınmış, sense sulara yansıyan efsunlu görüntünmüşsün gibi… Yani senden fazla sen, gerçeğinden de gerçek…
Ey masallar, düşler, söylenceler güzeli Marpessa! Aşkdeniz’in ecesi, gönlümün bilmecesi! Çağlardan çağlara çağlayarak koşan, kayalıklara çarpan dalgalarla coşan Mitoloji Efsanesi! Ey hayaller, düşler, masallar ülkesinin dillere destan Prensesi!
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
