0520 Dünya Şiiri - Yorumlar

Onur BİLGE

"Dünya’m,

Görünüşte çalakalem yazıyorum ama bir yazdıran olduğunu gayet iyi biliyorum. Sanki yazan ben değilim. Benden ötede biri var. Kalemi tutan bir el… Adeta yazılar kendilerini yazıyorlar. Kalem yolunu biliyor. Öyle bir duygu seli kopup geliyor ki bir yerlerden, sürükleyip götürüyor kalemimi de beni de... Aradan zaman geçip, yazdıklarıma baktığımda ilave etmem gereken bir şeyler olduğuna karar vermiş olsam bile o duygu selini kaçırdığım için o zamanki ruh halini yakalayıp, aynı coşkuyu hissedemiyorum ve eski halleriyle kalıyorlar.

Yazılanları demlendirmeye bırakmak gibi bir şeye gerek yok bende. Çünkü aralanması imkânsız bir bütün olarak gelmiş, olaylar, duygular, düşünceler, ve öylece yazılmış bitmiş. “İki paragrafın arasına şunu da sıkıştırıvereyim!” diye eklenti yapamıyorum. Yapsam, yamalık gibi duracak. “Şu kısmı çıkarmalıyım!” diye düşündüğümde, yazı oradan kesiliyor, bir parçasının eksik olduğu o kadar belli oluyor ki önceki haliyle bırakmak, budamaktan vazgeçmek zorunda kalıyorum. Ancak hata avcılığı yapabiliyorum. Yanlış yazılan sözcükleri ve yanlış anlaşılabilecek tarzdaki cümleleri düzeltiyorum, o kadar!