“Yüreğimin Çekirdeği,
Nihayet bu sabah, öpücükle uyandırılmışım gibi telefonun geldi. Sesini duyunca dünyalar benim oldu! Ne kadar özlemişim! Nasıl hasret kalmışım! Sanki aylarca süren kuraklıktan sonra çöle yağmur taneleri düşmeye başlamış! Çatlamış topraklar nasıl bir arzuyla emerlerse damlaları, sesini ruhum öylesi bir susuzlukla içti ve kendinden geçti!
Sen çile anlatıyordun. İhanete uğradığından bahsediyor, bunu hak etmediğinden yakınıyor, nasıl hazmedebileceğini soruyordun. Sana birisi benden cevap veriyordu ama emin ol, o ben değildim. Çünkü ben kendimde değildim! Bu kadar yıl, her türlü içkiyi içtim ama bu denli sarhoş olduğumu hatırlamıyorum!
Nasıl bir efsun var senin sesinde? Nasıl bir renk, nasıl bir ahenk? Ağlarken bile dengesinden bir şey kaybetmeyen, hep zirvelerde gezinen, en güzel melodilerden güzel ve tesirli bir şey! Bir ses, nasıl anlatılabilir, nereye kadar, bilemiyorum! Kısaca diyorum ki öyle güzel, öyle hoş, öyle mest edici ki işte o kadar!..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta