05 Yüreğinin Varoşunda Yaşayan Şair

Apostol'la Elli Beşinci Sayfa Dibacesine İlave

1/:
Ben işte böyleyim şahım,
Bilemem başkalarını ne susarlar şiir estiğinde,
Ne söylerler,
Uzun uzun sustuğunda aydos havaları? ...
Hani sorar ya insan zaman zaman,
Diğer kendine bir tenhada rastladım varsayarak:
Hangi kale dibinde sevmişti yüreğim gölge koygunluğunu,
Ya da hangi seyyarede dercolur kavuşmadan ölenler?
Birinci semada mı?
Yoksa semalardan en kırmızıya çalanda mı?
***
Unutur ya insan çakır taşlı zamanın sur gediğinde,
Yumuşak kalbine tırnağıyla çentik atan her anıyı,
İşte budur şahım nisyan-ı insan...
Ve sen de müsrif rüzgarları unutmalısın yaşamında,
Çünkü kopartır senden utangaç sevdanı bile alır.
Bırakır ya bir uniform yolun orta yerinde,
Bize irisaşırı iklimlerde mor sefirotlar,
Sana ise morötesinde astron doktrinler kalır.
Şiir de dosttur gurbette ezgin yüreğin,
Tutar kaldırır düşeni yerden...
2/:
Gözümdeki morluğu bir aynada,
Yüreğimdeki seğirmeleri metafizik metafor,
Ya da egzotik tuvallerden perspektif sıçraması sanırdım,
Çünkü yumruğuna firavun ketenleri sarmaladım,
Ve şiir ufkundan bizi gözleyen güneşe koydum susuzluğumu...
İşte budur bizim de şahım,
Astro-kozmo dalgaboylarında salınmamızın sırrı,
Gahi endazesiz bir maviyeçalar sevdaya,
Bazen ölçüsüz bir nefrete ramolur kararsız hisler.
Ancak mantık dağarında olmalı her dem aşk adamının,
Çünkü en baba panzehirdir nakarat aşk sokmasına.
3/:
Hani sorar ya insan zaman zaman arada,
Diğer kendine bir tenhada rastladım varsayarak:
Rüzgarların sessizliğinden ürpermek niye?
Ya da sessizliğin gizli nefesinden ürkmek...
Ben böyleyim işte şahım,
Bilemem başkalarını ne, niye ve nasıl susarlar?
Hüzünle yağdığında aşk yağmurları,
Ne söylerler ve nasıl söylerler,
Uzun uzun sustuğunda aydos havaları? ...