05 Yine Kar Yağıyor Baharın Ayağına

Apostol'la Otuz Beşinci Sayfaya İlave

1/:
Bu kadim gerçekle,
Aşk kere aşk ne dört ne de dört yüz eder.
Ne feveran ettirici yüz yüze gelmek vay!
Sen de yoksun artık şahım diyarı ebcette,
Ne tarih düşülür koygun dumanlı bacaların altında,
Yağan ilk kara dair,
Ne de ilk terleyen bıyık gibi,
İlk kez vurulan kalp üstüne çayırlık türküler yakılır.
Bil ki yokluğundan beri seni sayıklar dağlar...
Ağlar analar,
Kız oğlan kızlar...
***
Bense her şeye rağmen,
Yazdır veya kıştır demeden...
Yürüyorum sonbaharlı şiirin netameli sınırlarında,
Ayağıma sıvanıyor yalnızlığın doğurduğu babasız hüzün.
Şarkılara çizgi çekiyor bir aşk vurgunu,
Bil ki yokluğundan beri seni sayıklar dağlar...
Çizgi çizgi yağmurlar damlıyor yalnız çatılara,
Ah! Yine karlar yağıyor ilk baharın ayaklarına...
Ve haydutlar sarıyor yollarını sevdakeşlerin,
Saymadın biliyorum kendine vurduğun hançerlerini,
Ah! Yine karlar yağıyor ilk baharın ayaklarına...
2/:
Ah!
Dedim ya ta derinden,
Dudaklarıma esrik sözler bulaştı aniden,
Uzak ama yeni şarkılar karıştı duygularıma,
Ah! Yine karlar yağıyor ilk baharın ayaklarına...
Anlamsız oyunlar oynamak hederidir zamanın,
Bil ki yokluğundan beri seni sayıklar dağlar...
Tam yüz yılı devirdi bir tarih iç çekerek,
Ve esrik şarkılar söylendi 'sen sen...' diyerek,
Ah! Yine karlar yağıyor ilk baharın ayaklarına...
3/:
Ah!
Dedim ya ta derinden,
Yine bildik bir yerlerde ağladı unutulmuşlar,
Hatırlananlar ise soluk bir suretin derkenarıdırlar.
İşte bunlar yeter yiğide mirzam,
Nah şurasından demet demet doğranmak için.
Şiirdir dost ve sağ olsun beyit başına bütün şiir yazıcıları,
Ki tutup kaldırırlar cehennemden kalbimizi,
Ancak ruhumuzu alırlar istemeden.
Ama hızlanalım bu uzun yolda,
ünkü müşahhas hıza eş değilse mücerret sevda şahım,
Bize kendi sahramza kalp üstü düşmek kalır...
***
Ah!
Yine karlar yağıyor ilk baharın ayaklarına...
Bedenimizi el alıyor, yüreğimizi yel...
Kuru kovan misali bir yoksul klan olup kalıyor bedenimiz,
Yamaçlardan merhameti terk eden çığlar yuvarlanıyor,
Aşklar ve yoksul avcılar üzerine..
Bil ki yokluğundan beri seni sayıklıyor bu dağlar...
Şiir tutup kaldırıyor yerden bizi ancak ruhumzu alıyor.
Ah! Yine karlar yağıyor,
Issız yüreklere ve ilk baharın zavallı ayaklarına...