05 Saçlarının Yalazında Çırpınan Adam

Apostol'la Altmış İkinci Sayfanın Kaynakçası

1/:
Şahım, şahbazım...
İnsan biraz da hasbi olmalı ilişkisinde,
Kasarada nazır olmalı,
Ve ulu deniz aşırı yollara hazırlıklı,
Kamarada yakın zifaflara kurban gibi durmalı.
Gizli güvertelerde de aşk öyle bir duygudur ki,
Dalga boylarından düşük frekanslı yunuslar atlayamaz.
Yorulur az yoğunluklu Karac’lar pınar başlarında.
Bense bir seyrüaşktayım ki çırpına çırpına,
Zavallı bir pervane olmaktır yüreğimin hasreti.
***
Saçlarının yalnızlığında çırpınan adam,
Anlar örümcek ağındaki sinek kuşunun çaresizliğini.
Takılır insanın kanadı bir gün bakarsın,
Yüreğinden geçen salkım saçak telgraf tellerine.
Göçmen takvimler sessizce dicital aleme uçar,
kaçıp gider birer birer zamana yenik düşen aşırılıklar.
Sefer seyrüseferinde yıldız kaçkınlarının,
Cemaziyelahır bir kozmik Chırist beklemede...
2/:
Ve ey şiir ve aşk sever ademoğulları...
Kadehime doldurduğum galiba karalı ve Buharalı kaderimdi...
Böyle bir hikayetti işte benimkisi de sizcileyin. Tabii ki tarihin de kaderiydi tekerrür. Her şeyin aslı birinci savaştı aslında. İkincisi onun kopisi... Hepsi aynı ocağın harı Yani. Ve ben bir feylesof fıçısındaydım her savaşta. Ve güneşimi kesen bir dolu tiran... Her yan kan ve gölge... Diyocen gibi yoksulluğunu bürünmüş bir fakir-i keşküldüm. Ve temcit işli bir meyhanedeydim. Apostol mendilini çıkarıyordu sahte tarihlerin içine sümkürmek için. Bunun üzerine bir yüz yıl kadar daha yürüyordu İskender İran'da. Ağıtlarla yan yana...
***
Ben de silerek şiirin göz yaşlarını:
'Lan barba ikiletme de doldur,” diyordum ya,
Sinirimden ellerim titriyordu Sibirya soğuğunda.
“Ölümcül baldıran şırasından olsun itin ölümü,
Atın ölümü ise iblis şeytan suyundan...'
Apost yine de iyi bir kapıkuluydu,
Çoğunlukla cömertleşirdi bu gibi durumlarda,
Üç beş gazel kuşu uçururdu atmosfere,
Ve birkaç mersiye maralı kutuplara...
Kadehimse hep yüreğim olurdu bildiğiniz üzre,
Yüreğime de doldurduğum som avradotu...
Her buutu bir yudumda geçerdik,
Bir satır Karac’dan,
Bir beyit Nesimi’den...