05 Ölümün En Üşüteni Şiiri - Ahmet Yozgat

Apostol'la Doksan Birinci Buçuk Sayfa Dibacesi
1a/:
Tarihçiler verirler kafa kafaya,
Ezeli aşktan bir parça,
Bir parça kadim kinden...
Herkes ellerindekinden,
Sevdalı savaşçılar örerler...
Karahan kahrını oyar kitabelere.
Karakurum ise keser ve kararır.
Yanar Altaylarda doruklar.
Bir hakan beynini döver.
Cilveli cengaverler,
Öldürdüklerine ağıtlar yakar.
Oy broy oy broy! ...
Sultanın isteğine aykırı olan düşünceler sürülür ta Fizan'a. Fizan yetmez Yemen'e... Develer yulaf topları yutarlar. Sözler ve davranışlar kantarma alırlar ağızlarına. Kantarma ise kurtarma demektir kimilerine göre başıbozukları günahtan. Günahkârlar, gerilirler İncil'de sedirden çarmıhlara. Ama bura son meyhane. Her şeyin türbülansa daldığı yer yani. Apostol'da iki anlamda kullanılır deve:
Biri çöl aracı,
Diğeri ise Leyla'nın sürücüsü.
Günah işleyen insan ise Mecnun'dur.
1b/:
Kutsal yasayı yerine getirmeyen aliminyum kılıçlı takım girer Irak'a. Güney Kraliçesi güneşe bakar. Ebabiller diyarını ziyaret eden Saba melikesi hüdhüde teslim olur çarnaçar. Karsanya ülkesi buza keser. Krallar üşür. Vekilharçlar sobalarda yakarlar sevaplarını. Haftanın ilk günü pazardır aslında. Devrisi günü, asil vakitlerden saymaz takvimin beyi. Her şeyi zamanla becerirler kırık mızraklılar. Onların tapınmak için toplandıkları yapı günah kusar derelere. Ellere günah renkli kınalar yakılır. Kutsal kaselerden içilir şehvet. Evet evet, bura meyhanedir. Yani şarabın en keskini burada. Ölümün en üşüteni.
Bense kadehime doldurdum seni...
'Lan Barba ikiletme de doldur
Şıradan olsun itin ölümü
Atın ölümü şeytan suyundan...'