05 Mitra, Bir Taş Yığınıdır

Apostol'la İkinci Buçuk Sayfa Dibacesi

1/:
Sonra kadehime seni ve gölgeni de doldurdum...
İçtim şiir ılıklığında,
Yan masamda,
Çolak bir Harappalı...
Kaşlarının arası ardıçla dağlı,
Ağdalı bir lisanla 'şerefe' dedi,
Ve o da içti dibine kadar Etna dağının mağmasını.
Ardından sinkaf etti.
Küfür ilk önce anasını belledi,
Engelledi iki kardeşten kötü olanı öbürünü,
Adem bir yandı, bir yandı...
Eva kahrından hüzne dadandı...
***
'Doldur lan Apostol! ' deyiverdim çaresiz.
Şiirsiz kala kaldım meyhane batağında.
***
İşte beyler! Böyle bir hikayet benimkisi. Bilmem kaçıncı patırtısı iki komşu kavimin. Aryan ve Kimmeryan. Gecelerden bir dolunay ertesi. Yani cinayetin en bereketlisi. Keresteli yani ladin kafalı Kimmerya süvarilerine karşı söylenen kötü sözler kanla yunuyor. Avunuyor harlı yürek tandırları. Kılıçlarla doğranıyor adem elmaları. Yani meyhanenin en işlek günü yaşanıyor. Ve zulümat şiire bile dayanıyor.
2/:
Ve ey şiirsever ademoğulları...
İşte Mitra!
O da kim mi?
Mitra işte, bir taş yığınıdır aslında.
Kimi yerde mermerin suskun dili,
Bazı zaman granitin yüreğine bağdaş kuran bir ruhban.
Burgaç olur tipili soguk diyarlarda teslimiyet,
Ve bir bulut ardına tutsak eder zebani, dolunayı,
Kararır arz ve zamanın ak urbası nisanın itirazıyla,
Ey faniler bırakın tapınmayı.
Moloz neticede önüne kapaklandığınız.
Tarzınız özgünlüğünü yitirmiş kabilden sonra,
Ve meyhanede tescil edilir eyvah,
Apostol: Vah vah!
Şiir ah çeker...