05 Leyla'nın Kaderine Karalar Düşer

Apostol'la Altı Yüz Doksan Beşinci Sayfanın Eki

1/:
Zamanın gönüllü eri,
Yani şehbender oğlu şah-ı bender...
Kurcalar beynimi haylaz bir zaman,
Ya nisanda bir gibi komik zaman var mıdır?
Sorudur kimi zaman masum bir palaz gibi çırpınır da,
Bazen damla damla oyar çin işkencesinde berk mermeri,
İşte böyle anlarda bir hal oluyor bendene mirzam,
Leyla'nın kınalı kaderine kara çadır düşüyor,
Avucuna ise bir parça nazar boncuğu,
Bizimse yaralı yüzümüze mavi ile nakşoluyor sevdamız,
Tek bir rutubetli mevsim soldurur oysa gökyüzünü,
Sarışın sefineler sallanır boşlukta zamanı üfürerek,
Bir öfkeli korsan aralar gözündeki kara bandını,
Naralarında alev alev yanar şehvetli öfke,
Ve o zaman olur olan,
Şiirin hası doğar,
Ve aşkın en netamelisi...
2/:
Ve ey aşk ve şiirperver ins-ü cin ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi de sırf hayaldi:
Hayalin ortası lila gözlü hulya... Orta Asyalı diktatör ise rahattı. Sonra rahat da batacaktı. Ama şimdilik kımız içiyordu. Ve zamandan süzülen savaşının artakalan acılarını. İçiyordu anasını satıyım. Bir zamanların basmacıları içki sunuyorlardı savaş kaçkını lort karalamalarına. Apostol'un umurunda değildi lortluk mordluk. Benimse derdim başımdan aşkın. Kadehime doldurduğum her gün binlercesi ölen hücrelerimin son ömürleriydi...
***
Hızlı gidiyordum bu gün...
'Lan barba ikiletme de doldur,” diyordum sık sık,
“Şıradan olsun arsız itin ölümü, harlı atın ölümü şeytan suyundan...'
Diyordum ya fakir bir anındaydım tezgahın,
Azarlanıyordum barba tarafından.
Ardından kevser içmeye ve gazel yazmaya duruyordum.
Şiir burada tek ilaç ve cinayetti.
***
Böyle bir hikayetti benimkisi de işte.
Ey şiir ve aşk sever anamoğulları,
Yol alasınız diye salt aşkın sıra gecelerinde...