05 İlk Kutsal Yer Aşıkları Ağırlıyor

Apostol'la Otuz Dokuz Buçukuncu Sayfanın Dibacesi

1/:
Tabii ki olan kötü ruhlara olmazdı.
Zulmün kudreti şiire kadar sirayet eder.
Bozarırdı Nedim'in gözü,
Fuzuli bir çırpınmadır bizimkisi.
Öyle ki,
Zaman Tagoryan bir kafiyedir,
An ise harname, Bağdat su yollarında.
2/:
Şöyle bir hikayettir benimkisi:
Son savaşta kurban oluyordu zavallılar. Mitra, bir taş yığınıydı biliriz. Günahı bağışlatan kutsal sayılıyordu bu alıkta. Oysa kutsal tekti. Hangi kent kutsalları barındırırdı ki? Zira kutsal ruhlar, gerçekte kutsal değildi. Hatta yasalar da kutsal sayılmazdı. Çünkü... Dünyevi yasa öğretmenleri şarap içiyorlardı arada bir. Ve kutsal yasa uzmanları kenger çiğniyorlar. Ardından kutsal yazılar beliriyordu bulutlarda. İlk kutsal yer hacıları ağırlıyordu. Uzaklardaki karsanya ülkesi ilk kez davullarla uyanıyordu uykusundan ve ölümden. Şiirden alarga geçen atlılar toza buluyordu kutsal kaseleri. Ve kırık saatlerin ayarlayıcısı için kullanılan bir unvan oluyordu zaman seyyahlığı. Adı Hızır'dı oysa onun. Öyleyse niye? Dur...
3/:
'Lan barba ikiletme de doldur,
Şıradan olsun itin ölümü,
Atın ölümü şeytan suyundan...'
Böyle bir hikayet benimkisi:
Vatan kurtaranlar da ölürdü.
Şiir genişlerdi aşk küturunca.
'Hüf' çekerdi burada fakir.
Ve derdi: Doldur lan Apostol!
4/:
Şöyle bir hikayettir benimkisi:
Kirmanşah şalı ile kapalı kafalı kimmerya süvarileri iz düşüyorlardı. İşaret bu cenahta savaşa devam anlamındaydı. Ki eyvah! Ah-ü figan devri canlandırıyordu meyhaneyi. Apostol'un etekleri şal dokumadaydı. O insanlar ki tanıyordu onları ehli şarap. Çalap ile diğer insanlar arasında aracılık yapan ve 'toparlanın ey talih haramileri! ' diye haykıran da kimdi? Biliniyor amma inanılmıyordu.
Dedikya böyle bir hikayet işte benimkisi.
***
'Lan Barba ikiletme de doldur!
Şıradan olsun itin ölümü,
Aslanın ölümü şeytan suyundan...'