05 Harflerin Kuzular Gibi Melemesi

Apostol'la Kırk Beşinci Sayfaya İlave

1/:
Şahım,
Bu kaçıncı namedir yalnızlığıma arkadaş,
Çoktan unuttum bilin ki,
Çook uzaklarda yakınlaşmanın yollarının ne olduğunu.
Yine de yüreğin koklama duyusu gelişkin bir organ ki,
Sensizlik belki de en çok senle olunan anlardır.
Ve manzum namelerdir üzerimize büründüğümüz örtü,
Yoksa çöllerde ölmek iklimden değil,
Yüreği sarmalamayan sevdalı örtüsüzlüktendir.
***
Şiirlere kan gibi gelir ya aktif duygular,
İşte bundandır harflerin kuzular gibi melemesi,
Ve rüzgar gibi esmesi sevdakar nefeslerin.
2/:
Senin kırık bir zamanına rastlarsa aşkın rüzgarı,
Savrulan ben olurum karanlık iklimlerin ardına.
Yani geçilecek bir köprü olduğunu anlarsa,
Yaşamında hiç sevmemiş uğrular,
Karşı kıyıların tarihine har düşer.
Kar düşer harami azametinden lacivert sevdalara,
Titretir ellerinde kalan son anıları aşk adamının.
Yoksa çöllerde ölmek iklimden değil,
Yüreği sarmalamayan sevdalı örtüsüzlüktendir.
***
Yapraklarda bahara özlem vardır,
Dudaksız nefeslerde yara dair uzak bir iz,
Yurt tutansa arzunun türküsüdür yetim dudaklarda,
Çiğler için de gecelerin yalnızlığının,
Dugulu yansıması derler ya,
Ve bilirler ki zamanı kanla dolduran cinayet ehli,
Bu kinayenin edebi hönkürmesidir,
Yani ağıt kokulu gazel...
Yapraklarda yurt tutan çiğler de bilirler ki,
Ayazla yoğrulan gecelerde zorlamanın boş olduğunu,
Islak bir sokakta ise yüktür tabanlarımıza yüreğimiz,
Ama yürek yoksa...
Yoksa yok...
Ama mirzam çöllerde ölmek iklimden değil,
Yüreği sarmalamayan sevdalı örtüsüzlüktendir.