05 Gölgesi Üstümüzde Nükleik Çağın

Apostol'la Sekiz Yüz Elli Beşinci Sayfanın Eki

1/:
Ve gün gelir:
Kaynar sular dolar kutupların çukur kupalarına,
Korkular yağar kara dağlardan,
Ve aşk çiseler ikilem ülkesine ağır ağır,
Nisanın avucuna zemheri sahip çıkar,
Yüzümüzde o zamanlar yazılır milat milat kader sıkıntıları.
Yelkenlerin göğsü sütle dolar rüzgar yerine bir de,
Gölgesi vurur uygarlığın üstüne nükleik çağların,
Suskunluğun damlalarına saklanır desibel ölçekleri,
Biner serçe kuşları kendi bineklerine,
Cennet diye bir diyara göçer kimileri,
Kimileri de yanar kendi derdine...
2/:
Ve ey aşk ve şiir sever emmimoğulları...
Böyle bir hikayet benimkisi de işte hepsi bu kadar:
Korkular yağıyordu kara dağlardan Apostol’a. Onun şişko Mariya'sı ki bizim ablamız olur. İşte onun da bu gün Celal beyi üstünde. Üstünde dersem... Yani stresi alev alev yanıyordu. Çünkü İskit yurdundaki Vandal habire ona sulanıyordu.
3/:
Ey aşk ve şiir sever emmimkızları...
Böyle bir hikayetti benimkisi de işte zamanın yorulduğu bu yerde:
Vandal üstüneydi acemi şiirler bu gün. Çünkü öyle gerektiriyordu. Yeri ve zamanı değildi ama sulu zırtlak bir durum yaşanıyordu alnacımızda. Vandal savaşçısının şakaklarında terli mi terli bir kosnüklük... Dudaklarında Espaniş çingene kadınlarından aldığı ışılak öpücük artıkları vardı. Her şey kendi kaderi kadardı. Ve hususi hareketine bağlıydı arzda. Yalazda bir yıldız olarak yanıp dönüyordu Apostol'un altın dişleri. Ay mı doğuyordu ne? Hem de dolunay. Neyse... Bense sayın ki efkarı bürünmüş bir batak hanedeydim. İşte beyleydim...
***
'Lan Barba,” demdeydim, “ikiletme şiir yazıcısını da doldur! ”
“Son demdir bu bilene.”
“Hatta zamanın sonu kabul etmeyene bile...”
“İşte bütün görüp göreceğimiz şiir bu.”
“Öyleyse çıldırtan şıradan olsun itin ölümü,”
“Rahvan atın ölümü ise şeytan suyundan...'”
“Ne çıkar? ”