05 Diken Üstüne Çentik Atmak Boşadır

Apostol'la Doksan Birinci Sayfa Dibacesinin Eki

1/:
Şahım,
Karanlığın içinden doğrulduğunda yorgun ışık,
Duy ki bir ses,
Bin ses gibi duyulsun ardınsıra.
Şimdi bir soğuk ürperti olsaydım gözlerinde be mirzam,
İşte o zaman beynine uçardım engelsiz,
Ve ardından yürek kubbene...
Burası da bir helezonik yoldur ki mirzam,
Fasit bir dairenin tuzağına tutulur kimi zaman,
Arada bir de im ve imge özlemiyle tutuşur eller,
Diller kurtuluş için duaya durduğunda,
Dikenlerin üstüne çentik atman boşadır...
Çünkü döner ve tekrar tekrar basarız gölgemize,
Canımız yanmaz belki,
Ama,
Rastlamak sana,
Hemen hemen imkansızdır bu beldede...
2/:
Uçurumlardan geçtiğin her an ölüm kokar,
Sevinir ya o anda ucunu yontan kayalıklar,
Sense asabi bir eli açıklıkla,
Sevgini vermişsen ağzı geniş bir Leyla'ya,
Çalınır apansız gözlerinden ışığın kökü,
Arada bir de gel olur söz üstüne,
Sihirli bir im ve tılsımlı imge dağlar gözümüzü,
Ve koyaklarda yar özlemiyle tutuşur eller.
Ama hız, hıza eş değildir şahım...
Akşamların yorgunluğu çöker ya savaşçılara,
İşte o an eser kaçaklık özlemi efil efil burnumuza...
Omzumuza uzaktalığın yorgun ağırlığı,
Dilimize kahırgam bir bozlak biner...
Yanı her şey bir aydosda düğümlenir.
2/:
Arıyorsan mirzam,
Kabaralı kabzalarda artakalan kanlı anıları,
Dikenlerin üstüne çentik atman boşadır,
Sanki yüzünden gemiler geçer ya çığlık çığlığa,
Kimse bilmez ötelerde bir denizin varmışlığını.
Ve koyaklarda yar özlemiyle tutuşur ya eller,
Bize gözlere siper düşer,
Yar kalır sana kırk odalı harem odalarında.
***
Ama hız ışığın oğludur mirzam,
O hız ışık hızına eş değilse yani,
Bana kendi kaderime göz üstü düşmek kalır...
Bedenimi el alır bir er dilenme anında,
Yalnız savaşçılar gibi dolanam yüreğimi yel...
Şiir bizi sever,
Biz de onu tabii ki...
Son dize tutup kaldırır yerden bedenimi,
Karşılıksız değildir hiçbir şey,
Nedim ancak ruhumu alır.