05 Bu da Son Halidir Gökkuşağının

Apostol'la Yirmi Dokuzuncu Sayfanın Dibacesi

1/:
Bunalmış yalnızlıklardayız hepimiz,
Sanırım ki herkese yetecektir aşk yine de,
Sabah akşam arası kadar sevgi,
Ve nefret var her gecenin döşünde,
Ve gökkuşağına binip al bir kısrak niyetine,
Ardından fenomenlere dalıp giden birisi mirzam,
Siyah ve beyazı bilir belki,
Ama unutur katiyetle bütün renkleri,
Değil mi ki kırların çiçekleri ölüdür,
Bu da son halidir gökkuşağının,
Yani tüm kuşaklar gridir...
2/:
Kadehime doldurduğum kalbimin kataterinde kanlı balçıktı...
Böyle bir hikayet benimkisi hepi topu: tarihi, bir Makedon savaşçısının sahte ustalar ustası Urban’a döktürdüğü zırh gibi bürünmüş bir meyhanedeydim. Öylesine dumana kesiyordu meyhanenin kebap yapılan bölmesini. Bense şimdilik içiyordum acılarımı. İçiyordum anasını satıyım.
3/:
Ve ey aşk ve şiir sever ins-ü cin ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi meta hayal:
Bizim Apostol da anasının damıydı yani. Kebap mebap iplediği yoktu bu gece habire şarap ve puslu anıları dayıyordu müşterilerinin yanık coğrafyalarına. Bir adana 'beni hatırladın mı? ' diye soruyordu arkamdan.
Ve ey şiir sever ademoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi:
'Lan barba ikiletme de doldur
Şıradan olsun itin ölümü
Atın ölümü şeytan suyundan...'
4/:
Böyle bir hikayet benimkisi:
Adanalının bir yanı İskender’in ödü, diğer yanı emperyalist kavurmasıydı. Genç Darfur faresi: 'nasıl hatırlamam? Siz Sudan'da gördüğüm şerefsiz şairsiniz.' diye homurdanıyordu.
***
'Lan Barba can, dön benden yana,” demedeyim tüm benliğimle,
“Ne olur kutsama görevini? ”
“Ve ikiletme bana da kupayı doldur aşkla! ”
“Son gündür bu arza ait takvim-i Gregoryan’da,”
Bil ki bu sınırda bozulur gerçek bekaret,
Bu noktada biter kaderlerin son cümlesi,
Ve nihayetlenir kar beyazlığı kefenlerimizde kalan,
Yalan ilk bahar yeşillikleri solarlar gözlerimizden.
Hatta zamanın bidayetinde başlayan akın,
Gelir sonuna ve ansızın durur,
Kudurur belki de günahlardan kalan yağlı artıklar,
Yani hemen her hücremizde aç kurtlar...