05 Ben de Giderim Sırat Üstünden

Apostol'la On Beşinci Sayfaya İlave

1/:
Anımsasana,
Oluyordun ya bir hünkarı zaman sen arasat'ta,
İçimde uyuyan bir deli aslanı emzirerek hani,
Çözen de sen miydin?
Bilmem o ah düğümünü,
Ve kuru yerden kaldıran yiğit, zavallı yüreğimi...
İşte böyle bir aaha yanarım ben de...
Ve giderim belki şimdilerde sırat üstünden,
Anılarımızda ayırdığımız tenha adrese doğru.
***
Yol yürür bahçelerin yeşil patikasında,
Ben yürürürüm,
Ardımca anılarımın koygun gölgesi yürür.
İşte böyle bir aaha yanarım ben de...
2/:
'Yazdır.' derler ya mevsimlerin en olgun yaşı,
Yiğidin ki ölümdür.
Öl be mirzam, öl ama ağlama...
İşte böyle bir aaha yanarım ben de...
***
Acı ile ıslanmasın o sedeften ellerin.
Göz yaşını dökersin ya yoluna değmezlerin,
İşte arkada sesi kalır o hüzünlü akşamların,
Ve anneden yetim,
Babadan öksüz yağmurların,
Bir ahmak gibi ıslanır zaman ve vaktoğlu,
İşte böyle bir aaha yanarım ben de...
3/:
Yani budur kader dediğin,
İplik dilli bir çizginin yaptığını yapamaz hiçbir nokta,
Arza teğet geçer günahlardan uzanan eyvah,
Bize ve kalbimize değe değe.
Ve siyah bir sis gibi süzülür yazgı yaşamdan,
Ve onulmaz pişmanlığımız yüreğimizden,
Ben de geçerim belki şimdilerde sırat üstünden,
Çünkü fakirin geçebileceğim her yolda keskin kenar olmalı,
İmbiklerden süzülen aşk ve ışk olmalı yekpare,
Ve sana dair kader yazmalarının sahtiyan ruloları...
İşte böyle bir aaha yanarım ben de...