05 Aşk Bir Afettir Kimi Zaman

Apostol'la Dört Yüz Kırk Altıncı Sayfaya İlave

1/:
Ay İbadullah,
Ve ikizi Kerim…
Siz de şiiri seversiniz bilirim,
Ki o da sizi ve bendenizi sever,
Usulca ve kararlı tutup kaldırır,
Kara yerden belki üçümüzü birden,
Mirzam; 'Ancak aşk bir felakettir.' der kimi zaman,
'Yanık ruhumuzu kadim ilinden temelli alır.'
***
Mirzam öyle der de…
'Esaret köpekliktir.' der bir başka ulu bilge de,
Köpek laldir anlamaz hikmet dilinden,
Ancak, onun som burnu çok iyi koku alır.
Işığın ve aşkın zebercet ülkesindeyiz ya ama yine de,
Derim ki ben de her bunaldığında aymaz başım.
Belki tali konukluğumuz her devirde sürer biteviye,
Ama bilirim ki geriye,
Bir ruhsuz pervane kadarcık haz kalır,
Uzun ama bölük pürçük yaşamımızdan ileriye ise,
Ahlar ile eyvahlar mı?
Ki bendeniz de… Bilemem,
Sizin ne düşündüğünü asla kestiremem...
2/:
Ay İbadullah,
Ve ikizi Kerim…
Siz de çekilin kenara hele…
Ve siz, ey şiir sever naif ademoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi herhangi bir tarihte:
Gözüm seğiriyordu. O sırada piramitler yerinden yekinyor ve bir adım daha ilerliyordu. Son firavuna doğru. Acul ve çakmak çakmak. Sonra? Sonra mı? Hatırlamak zor her bir şeyi. Dur la! . Hatta her şey Atlantis kıtasına doğru galiba. Evet evet! Geride ise temelleri kalıyordu Roma hukukunun. Kerpiç gibi kuru ve harçsız: 'Emanet mi? ' diye soruyordu firavunun Biritiş mözyumdaki kahverengi artıkları. 'Nerede o şimdi? ' Genç komünistler, son sorusuna cevap veremiyorlardı bin dokuz yüz seksen dokuz takviminin. Geçmişinin geleceğinin cümlesine sinkaf ediyordu Lenin. Stalin arsız... Bıyık buruyordu. Az ötede Mao Çetin kuduruyordu. Kastro hala duruyordu. İyi mi? Bir de kuzey Kore tiranı. 'Senin ananı' Töbe, töbe… Günaha sokuyorlardı adamı. Her katmanı gözüme…
***
Sıra klişedeydi yani artı:
Gözlerimi bir böcek kını gibi kapatıyordum,
'Lan barba ikiletme de doldur,” diyordum kulağına.
“Şıradan olsun itin ölümü,
Atın ölümü şeytan suyundan...'
Ve dalıyordum Konfüç’e bir ucundan...
***