05 Ağustosa Dayanırız Aşk Hasadında

Apostol'la Dördüncü Sayfanın Kopyası

1/:
Şahım,
Kan kırmızısı bayraklarını yeşile,
Ve geçmiş anlarını siyaha boyamış cengaverler,
Saçlarına vinterize zeytinyağı sürerler ya,
Işığın yazlığı olan çöllerde şavklansın diye,
Ve hakikaten güneş şavklanır ya cesarette bir anlık,
O kadar işte...
Ardından bana yaşamımdan kovulası korkaklık kalır.
Ama hız, hıza eş değildir ki şahım,
Ol nedenle bana kendi sahrama diz üstü düşmek kalır...
Bedenimi sel alır, yüreğimi yel...
Şiir tutup kaldırır yerden beni ancak ruhumu alır.
2/:
Böyle bir hikayet benimkisi.
Tarım vadisi ağustosuna dayanır aşk hasadının,
Hünkar-ı sevda alay-ı vala ile karşılar ya seni,
Sarışın sancaklar çekip buğdaylarla temmuzda,
Çalparalı kızlar kokar memleket memleket ya,
Ve boyunlarına zamanın kehribar kırıklarından örülmüş,
Katışıksız ve karşılıksız sevdalarını takarlar da,
Zılgıt çekerler ya bildikleri manileri koşarak dillerine...
Sen öyle bir kibar-ı zamansın ki,
Ne kalkarsın bencilliğin dizlerinin üstüne,
Ve ne de bal diye baldıran sunarsın yüreğime.
***
Ben göz yaşıma bana bana yazarken duyumsadıklarımı,
Kanuni mersiyelerinin derkenarına kaçamak zamanlarda,
Çalparalı kızlar kokar ya el yazması memleket,
Seninse başında parlayan ışılak tacın dolanır ya ekvatoru,
Toplar ya tüm arzuları bir avuçluk kavuçuk zaman içinde,
O dem bana pörsümüş ve tam yağlı yaşlılık kalır.
Ama hızdır,
Bu hız o hıza eş olamaz ki şahım,
Koşarım turnaların ardından katara ilenmek için,
Ama bana kendi sahrama yan üstü düşmek kalır...
Bedenimi yabani bir el alır hoyrat arzularla,
Yaşlı yüreğimi bir bandit yel...
Şiir yetişir belki imdada,
Ve tutup kaldırır yerden bedenimi ancak ruhumu alır.