05.55 Şiiri - Toygar Uludüz

Sanki alıştım karanlıkta görmeye
"Ulur aya karşı kirli çakallar"
Dağınık vakitlerdeyim, aramıyorum bi de
Eskidenmiş, öncesinde miladın öncesinden

Nafile bazı bekleyişler
Ukte hislerin getirdiği sevme arzusu
Rastgele seçilmiş hüzünlerden bir senfoni

Anladım, yana yana belki de söndüm
Talan yüreklerimiz saramadı birbirini
Anladın, birbirimizi affedemeyeceğimizi
Lakin, yazılmış alnımıza isimlerimiz
Aylara sığınsak da
Yağmurlarda ıslansak da

Geliyor günlerden daha karası tam önünde
İmrenerek baktığın insanlar tam da oralarda
Tarumar yüreklerle yapay sevişler
Tımar edilmesi gereken hastalıklı insanlar
İznim olsa bir bir anlatatacağım
Gamsızlığın tanımı olan bu yüzyılda
İğrenç bir merhabayla başlayan
Nasıl olsa yarın unutulur dün yaşanan
İstifra, istifra, istifra..

Zannediyordum ki ağlarsam halsizleşirim
Ağlayabilmekmiş insan kalabilmek meğer
Ne bekler ne de giderim
Ne sever ne de sevilmek isterim, ama
Evvel zamanlardan kalan umutları yitirdim
Ta ki yeni bir sayfada resmine denk gelene dek
Masallara inanan, masallarla oyalanmayanlardan
Eğer gelirsen, anlayacaksın, gelme.

Sakince ipleri tanrıya bıraktım
Epey yordu eve dönmek, yani sana
Ne kadar isyan etmesem de karanlığa
İsterdim, bir gün sarılmak aydınlığa

Bakılır şimdi giden zamanın penceresinden
Aklımıza uymayan halimizden, ellerimizden
Ne yapsan olmaz istersen kendinden bile kaç
Aklına ben geleceğim, hızla değil, yavaş yavaş

Birikir yağmur suları gönlümün çukurunda
En uzak diyarların, en bilinmez ufkunda
Nasıl bakılır, senin olmadığın evlere şimdi

Değersiz anların değersiz insanları
Enkazların en dibindeki kahkahalar
Girdaplardan çektim bizi, yetmedi mi
İmkansız aşka imkan kıldım görmedin mi
Laflara, şiirlere, kavgalara gerek yok artık

Oysa ben öldüremezdim sevdiğimi herkesçesine

Yangınların, seçtim kendimce en güzelini
Az bir vaktim kaldı, bir bakmışsın alışırım seni
Zaman yavaşlar, gözlerimden akarken sen.
Değil yıllara, asırlara sığdırdım bekleyişi
Isıtamadım, sadece bana soğuyan yüreğini

Ve

Artık gözlerim körmüşçesine kara
Gelsin, en keskin hançer ve haince vursun boynuma
Hangi göz ağlar, hangi zamanda hangi yara
Başka bir hüzün, başka bir keder bu ara

Çabaladım herkes gibi olma diye
Istedim, gittiklerimin mezbahasına girme hiç
Çabaladım, olma işte herkes gibi
Bir yanlış çok doğruyu götürdü bu sefer

Sana kızamam, bazen de deliririm öfkeden
Hiç belli etmem, deliririm inceden
Üzerine alınma sende kusur yoktur
Tüm kusur bu vakte denk gelişimizden

Gece saçlım, en tenha sırrım benim
Ne kadar tutup çeksem seni, o kadar yenilirim
Anladım, en çok bana karşı güçlüsün
Tetiği hızlı çek, seni görürsem sevinirim