Onur BİLGE
“Mutluluk Kaynağı’m,
Hepimiz yeryüzünde bir yerlere veya birilerine bağlı yaşamak zorunda kalıyoruz. Bedensel varlığım burada, ruhum İzmir’de… İçimde bitmek bilmeyen bir ayrılık sancısı, dinmeyecekmiş gibi gelen buruk bir gurbet acısı var.
Sevgi karşılıklı olduğunda, ruhlar için mesafenin önemi yok. Onlar, kilometrelerce uzaktan da sarılabilirler, birbirlerine. Aynı duyguları hissedebilir, aynı şeylere arzu duyabilirler. Aynı şeyleri yapma, aynı zamanda yeme içme, uyuma, aynı yiyecekleri içecekleri tercih etme, aynı anda aynı duygular içinde olma gibi… Ruh ikizi falan da derler ya onlara… İkizler gibidirler. Aralarında son derece kuvvetli bir telepatik bağ vardır. Bizde de öyle olsun isterdim ama ne yazık ki böyle bir bağ kuramadık. Onun için duyarsız ve umursamaz taraf sen, kendisini yiyip bitiren, kahrolan, mahvolan ben oldum.
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta