Onur BİLGE
"Kuzucuğum,
Artık aramazsın ulu çınarın gölgesini. Çok oldu canlılığını kaybedeli. Sen gideli hasta ve yasta… Kahrından sarardı soldu. Şimdi dallarında son sarı yapraklar, iğreti… Ha düştü ha düşecek, sallantıda… O güzelim mavi gözlü kuzucuk ne çabuk da yok oluverdi! Yoksa hiç gelmemiş miydi? Uğramamış mıydı buralara hiç? Hayal mi görmüştüm? Yoksa ben mi uydurmuştum o öyküyü? O güzelliklerin hepsi hülya mıydı? Yalan mıydı hatırladıkça ağladıklarım? Düş müydü?
Bir ben vardım tek dayanağın, öyle mi! Ne kadar değerli bir söz söylemiştin bana! En güzel armağanı vermiştin, ömrüm boyunca hafızamda saklayacağım. Yani en yakının bendim, herkesten çok bana aittin, benim kontrolümde güvendeydin. Diğerleri, benden başka herkes sana zarar verebilecek olanlardı, yabancılardı. Öyle mi?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta