Onur BİLGE
"Kırılgan Söğüt,
Erken uyanan badem ağacıydım ben. Karşı arsadaki yapayalnız, zavallı, korumasız… Şubatın ortasında yalancı bahara aldanarak açtım tüm çiçeklerimi. Vaktinden önce tomurcuklandım. Yaydım tüm renklerimi, güzelliğimi gözler önüne… Aldı başını gitti, görünmez oldu güneş… Dondum, buz kestim! Dondu, buz kesti tomurcuklarım, çiçeklerim… Dayanamadı ayrılığın rüzgârına taç yapraklarım. Konfeti halinde yerlere saçıldılar. Artık ne çiçek beklenir benden ne de meyveler…
Sevgisiz, ilgisiz kaldım. Kökümden sarsıldım! Rüzgârında üşüdüm, yağmurunda ıslandım. Hıçkırıklara döndü keyifli ıslığım. Sessiz sessiz ağladım, içimi çeke çeke…
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta