Onur BİLGE
"Kırılgan Söğüt,
Erken uyanan badem ağacıydım ben. Karşı arsadaki yapayalnız, zavallı, korumasız… Şubatın ortasında yalancı bahara aldanarak açtım tüm çiçeklerimi. Vaktinden önce tomurcuklandım. Yaydım tüm renklerimi, güzelliğimi gözler önüne… Aldı başını gitti, görünmez oldu güneş… Dondum, buz kestim! Dondu, buz kesti tomurcuklarım, çiçeklerim… Dayanamadı ayrılığın rüzgârına taç yapraklarım. Konfeti halinde yerlere saçıldılar. Artık ne çiçek beklenir benden ne de meyveler…
Sevgisiz, ilgisiz kaldım. Kökümden sarsıldım! Rüzgârında üşüdüm, yağmurunda ıslandım. Hıçkırıklara döndü keyifli ıslığım. Sessiz sessiz ağladım, içimi çeke çeke…
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta