Onur BİLGE
Oda sigara dumanı içinde kalmıştı. Kapıyı pencereyi açarak havalandırdık. Duygu çay getirdi bize. Dede, son derece duygulanmıştı. Kesif bir keder içindeydi. O gün ona daha fazla eziyet etmek istemedim. Yere yayılan eşyaları birer birer kaydedip, yerine koydum. Zaten vakit hayli geç olmuştu. İstemeye istemeye onlardan ayrılacağım sırada dede elime bir tomar kâğıt tutuşturdu.
“Semiray! Bunlara bak! İşine yarayanlardan faydalanabilirsin.” dedi. Kulaklarıma inanamadım!
“Sahi mi dedeciğim! Teşekkür ederim! Ne kadar sevindim, anlatamam!..” diyerek, elini öptüm.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta