Onur BİLGE
"Ayrılık, en çok saçlarımın rengiyle oynadı. Onu her düşündüğümde duyduğum ıstırapla dipleri yandı yandı, ağardı. Çoğu hızla beyaza boyandı. Aynaya baktığımda her seferinde korkunç gelmeye başladı, yıllardır taşıdığım yüzüm. Ne hale geldiğimi gördükçe acı çekiyordum. Herkesin bildiğini ben de biliyordun. Kendimle yüzleşmem gerekiyordu. Gerçeği kabul etmeliydim. Artık hızla yaşlanıyordum.
O onun yollarında yürüyemezdi, nefesi yetmezdi! Gezdiği yerlerde gezemezdi, gücü yetmezdi! Gayet iyi biliyordu bunu, parayı seçti ve gitti. Yaş çok da önemli değildi. Seçtiği de bebek değildi! O da babası yaşındaydı. Ona göre değildi.
Aslında amacı kızı değil, anasıydı. Annesinin peşine düşerek gelmişti, onu görünce, daha cazip geldi, bizimki de uygundu, ona döndü. Annesi adam için geçici bir hevesti belli ki dönerken hiç de zorlanmadı. Önceleri onu aklından bile geçirmiyordu. Yazdığı yakıcı aşk şiirlerini anasına okuyordu, ona duyuruyordu. O zamanlar payına ancak dinlemek ve alkışlamak kalıyordu. Kendisini cici baba yerine koymuştu. Hiçbir şey için rica etmiyor, daima buyuruyordu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta