Kâinattaki sonsuz sanat bir yaratıcının olmadığını, varlıklar arasındaki inkar edilemez mükemmel uyum ve düzen ise, yaratıcının birden fazla olabileceği ihtimalini dikkate alıp üzerinde düşünmeye değmeyecek kadar anlamsız ve gereksiz kılar.
Hayatı geçmişin elemleri ile geleceğin endişelerini düşünme ve his etme özelliğinde yaratılmış, sonsuz hafıza, sınırsız hayal hisleri ile donatılmış, ölümlü olmasına rağmen ölümsüz gibi yaşamaya programlanmış bir varlık için ölümlü dünyada sadece kısa metrajlı mutluklar için yaşamak mantıklı bir ideal sayılabilir mi?
Çünkü ayrılık var, hastalık var, istek ve ihtiyaçlar sonsuz olmasına rağmen imkân sınırlılığı, isteklerine ulaşsa bile bıkıp beğenmeme müşkülpesentliği var.
Uzun yaşama fırsatı verilenleri hayatın sonunda bekleyen SEVİMSİZ bir yaşlılık var.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
