Onur BİLGE
Antalya… Akdeniz’in kıyısında, Torosların iki kabuğu arasında bir inci.. Dünya şehirleri arasında birinci! Antalya ovası, ovaların en âlâsı! Berrak akarsularla yeşerdikçe yeşeren ormanları, bereketlendikçe bereketlenen tarlalarıyla, seralarıyla eşsiz narenciye bahçeleriyle meyve, sebze ve çiçek kenti…
Necmettin bir İstanbul çocuğu… Tip itibarıyla halis muhlis Karadeniz uşağı… Denize, suya, ovaya doğaya hasret değil ama yâre hasret! Sevgili sılada. İstanbul’da… Tek iletişim yolu mektuplaşma… Onun da imkânsızlaştığı bir durumda hepten elleri kolları bağlanmış bir vaziyette… Tamamen çıkmazda…
İstanbullu gurbette. Gurbetin neresi olduğu karşı tarafça gayet iyi bilinmekte ve o adrese, kardeşe hitaben mektuplar gelmekte… Telefon denen bir şey de var. Her gün kullanılmakta ama olmaz ama yasak ama gurur hatta kin ve nefret…
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta