04 O Gelmeden Önce Şiiri - Seyit Ahmet

Bölüm: İki

1/:
Mekke şehrinde doğdu son nebi.
Sayın ki güneş doğdu evrene,
Evlere çiçek yağdı,
Işık doldu karanlık yüreklere...
2/:
Ama o gelmeden önce...
İnançsızlar ve müşrikler ve putlar ve zalimler,
Ama o gelmeden önce zifiri bir gece...
İnsanlar ve develer ve çöller ve kabileler...
Kabile ki aynı soydan gelen kimseler,
Birer devlet gibi başlarına buyruk,
Kuralsız, kanunsuz kumlar içinde gezmedeler.
***
Çöller ki...
Alt silme kum, üstse uçsuz bucaksız mavi gökyüzü,
Tek sözü yaşamın: 'Her şey mübah burada.'
Her vahada sular başında,
Kılıcından kan damlayan,
Kızıl gözlü devler oturmada.
Çöller ki...
Yırtıcı kuşları ve parçalayıcı kurtları,
Ve leş yiyen akbabaları, ve sinsi çakalları,
Bağrında barındıran ölüm vadisi...
Ve ilkel kabilelerin kıran kırana yaşam alanı.
***
Hayat ne kadar zor Allah'ım...
İnsanların evleri yok mesela.
Yanık tenli anneler,
Kara kuru babalar kıl çadırdalar.
Deve sürüleri çakır dikeniyle beslenmedeler,
Develerin arkasında ise kara kuru çocuklar,
Yalın ayak, baş kabak debelenmedeler...
Ve kızgın kumlar arasında ölüm,
Ve ölüme teğet geçen koca koca yaşamlar.
Oradan buraya kervan,
Buradan oraya göç...
Yani zavallı bedevi insanlar...